Wszystko zaczęło się wiele lat temu od wędrówek po Beskidzie Niskim (Łemkowszczyźnie) i Bieszczadach. Dziesiątki małych, karpackich cerkiewek. Większość z nich z zachowanymi ikonostasami i wyposażeniem cerkiewnym. Jeździła z aparatem fotograficznym i tworzyła dokumentacje. Ponad 250 obiektów – od Szlachtowej i Jaworek, po Przemyśl.

Z czasem zainteresowała się samą ikoną – jej historią, sposobem tworzenia – pojmowaną nie tylko jako dzieło sztuki, ale również od strony teologicznej. W 2003 roku trafiła na pierwsze warsztaty ikonopisania. Trzy lata nauki na różnych poziomach, od podstawowego do profesjonalnego, wraz z warsztatami pozłotnictwa tablicowego. Były wykłady z dziedziny estetyki, teologii i technologii sztuki bizantyjskiej. Tam nauczyła się ikonopisania metodą grecką.

Później skończyła kurs i warsztaty w Muzeum Narodowym w Krakowie. Poznawała technikę laserunkową – taką, jaką stosują rosyjscy mnisi. Była też w szkole ikonopisania w Bielsku Podlaskim, u prawosławnych. Następnie uczyła się tej sztuki od zakonników w monastyrze pod Przemyślem, w Grecji, Rumunii i na Ukrainie. Poznała przy tym dziesiątki cerkwi i monastyrów na Bałkanach, w Rumunii i na Ukrainie. Uczestniczyła w plenerach malarskich.

Począwszy od 1 grudnia przez ponad półtora miesiąca najpiękniejsze dzieła Jolanty Flach można oglądać w Muzeum Stylu Zakopiańskiego w willi Koliba.