Tak zwykle bywało - a może i jest tak jeszcze nadal? - że każde góry, te bliższe nam geograficznie, ale też i bardziej odległe, miały swe "kultowe" schroniska. Tę ich "kultowość", więc niepowtarzalny i przyciągający niby magnes klimat tworzyli ludzie, zwykle niezwykłe osobowości pionierów na górskich szlakach, którzy znajdowali w nich schronienie podczas tak naukowych eksploracji, jak i ambitnych turystycznych "wyryp". Oni to, wypełniając je górską codziennością zatrzymanego w swej drodze wędrowca zderzoną z majestatycznym dookolnym krajobrazem, tworzyli podczas niekończących się schroniskowych wieczorów ich mit i legendę. Zapisane lub odciśnięte jedynie w ich pamięci, czasami zaś utrwalone tylko na coraz to bardziej wyblakłej fotografii, ponieśli w przyszłe lata często jako jedyny ślad czasu, który "się minął".
Tedy i Karpaty Wschodnie miały swe "kultowe" schroniska - w Czarnohorze na Zaroślaku, zaś u stóp Gorganów, w Rafajłowej (powiat nadwórniański w dawnym województwie stanisławowskim) - schronisko Warszawskiego Klubu Narciarskiego, zwane potocznie i utrwalone w literaturze oraz przekazie jako WKN.
Pierwsze z nich zmieniło z biegiem lat swój kształt tak bardzo, że dawnego domyślić się nawet nie sposób. Drugie zniknęło z powierzchni ziemi zaledwie kilka lat po wybudowaniu. Oba kryją swe tajemnice i niosą legendę niezbyt przecież odległych, niemniej nieodwołalnie minionych lat
Zapraszamy do ich odwiedzenia.
Kilka słów o Stowarzyszeniu "Res Carpathica"
Stowarzyszenie prowadzi działalność badawczą, kulturalną, wydawniczą, publicystyczną, krajoznawczą, turystyczną, społeczną i artystyczną w zakresie środowiska przyrodniczego, kultury materialnej i niematerialnej oraz historii i jej dziedzictwa na obszarze Karpat. Terenem działania Stowarzyszenia jest Rzeczpospolita Polska oraz wszystkie kraje Europy.
