Zwiedzanie wystawy etnograficznej rozpoczyna się od imitujących wnętrze chałupy podhalańskiej izb "czarnej" i "białej", przedzielonych sienią, do której prowadzą  bogato kołkowane drzwi wejściowe, pochodzące z domu Stanisława Wójciaka z Kościelisk, zakupione do zbiorów muzealnych w 1905 roku.

Wystrój pomieszczeń pozwala zwiedzającym wyobrazić sobie, jak w połowie XIX w. mieszkała niezbyt zamożna rodzina góralska. Życie codzienne rodziny toczyło się w "czarnej" izbie, okopconej od dymu z paleniska - tutaj, oraz w sieni zgromadzone były sprzęty, naczynia i narzędzia niezbędne w gospodarstwie domowym.

Izba "biała", zwana "świetlicą", była pomieszczeniem odświętnym, gościnnym. Odbywały się tu tańce i zabawy młodzieży oraz wszystkie ważne uroczystości rodzinne. Umeblowanie "świetlicy" składało się ze sprzętów bardziej bogato zdobionych i staranniej wykonanych. Na wystawie uwagę zwraca malowana listwa za którą, tak jak dawniej, wiszą, obrazy na szkle, i kredens wykonany w roku 1820 - w nim przechowywano ozdobną ceramikę, kupowaną często na targach na Słowacji.

Dalsza część wystawy poświęcona jest dawnej gospodarce Skalnego Podhala: zbieractwu, łowiectwu i myślistwu oraz pasterstwu i rolnictwu. Tutaj także znalazła swoje miejsce dawna i współczesna wytwórczość górali: narzędzia i sprzęty wykonywane z drewna - jak choćby pięknie zdobione łyżniki - wyroby ze skóry, przedmioty wykuwane przez miejscowych kowali. W gablotach zaprezentowano rzeźbę, ceramikę, instrumenty muzyczne oraz dawny i współczesny strój podhalański. Fragment wystawy obrazującej tak popularne dziś malarstwo na szkle, mające swoje korzenie w dawnych, produkowanych na terenie Słowacji, Czech, Moraw i Śląska, szklanych obrazach - został zestawiony ze starych obrazów, ich współczesnych kopii oraz malarstwa twórców działających obecnie.